Er was eens ….

Afgelopen zondag gaf ik de eerste workshop van de drieluik Sacred Intimacy. Een workshop voor ‘gelegenheids’stellen. In de vrouwengroepen die ik geef merk ik hoe de vrouwen door de oefeningen die we doen verzachten, in het lijf komen, weer gaan stromen. Het zijn allemaal vrouwen die bewuster in het leven en in hun relatie willen staan. Vrouwen die verlangen naar een spirituele relatie waarin het hoogste doel niet gaat over het bereiken van geluk, maar over “groei”. Groeien in bewustzijn. En dat betekent dat je soms gelukkig bent, en soms ongelukkig en verdrietig en wanhopig. Dat je partner je spiegel is en je kan triggeren in ‘oude wonden’. Dat je zelf verantwoordelijk bent voor de heling ervan. Dat je mag leren om jezelf te dragen in je pijn. Je partner kan je steunen maar hij kan het niet van je overnemen al denken sommigen nog steeds van wel. Dan ligt het aan de ander als jij in een rotbui bent. “Jij doet ook áltijd dit en nóóit dat”. Wanneer je jezelf kunt dragen is de man en de vrouw in jou in balans. Dan leef je je eigen innerlijk heilig huwelijk. 

Het zijn deze vrouwen die geen genoegen meer nemen met een partner die ‘even snel seks’ wil. Dit zijn vrouwen die gaan inzien dat hun lichaam een Heilige Tempel is en die weten dat seksualiteit over zoveel meer gaat dan over snel klaarkomen, van elkaar afdraaien en in slaap vallen. 

Wanneer je partner hier ook voor open staat kun je in het veld terecht komen van de Heilige Intimiteit. Als je je volledig durft over te geven aan de wijsheid van je lichaam en de herinnering van je ziel, en je niet meer laat leiden door (pornografische) beelden, fantasieën, opvattingen of concepten over het thema seksualiteit, waar brengt jou dat dan? Waar brengt jullie dat dan, als stel? Waar brengt het ons, als samenleving? Als je verlangt naar een spirituele relatie, waarin het draait om groei en heling, hoe ziet dit nieuwe veld van intimiteit er dan uit? Wat glooit er aan de horizon? Ik heb er de antwoorden niet op, maar ik gebruik deze workshops wel om dit te onderzoeken en wakker te maken. Hoe? Door het lichaam in te gaan. Sacred Body Awakening. Door herinneringen die hierin opgeslagen liggen over de heilige tempels van weleer, wakker te maken, via een visualisatie of een trance reis. Dit herinneren we ons niet met onze hersenen. Ons lichaam draagt wel die herinneringen, althans, dat is wat ik zelf heb mogen ervaren en nog steeds ervaar. Het vergeten weten. Het wordt wakker. Glimpen. Beelden. Flarden. Wil je mee exploreren? Geef je dan op via mijn website. 

Het was geweldig om de oefeningen nu ook te doen met mannen er bij. Het voelde eigenlijk niet anders dan alleen met vrouwen. En dat verbaasde mij (wat weer alles over mij zegt). De mannen zijn ook kwetsbaar, en open en onderzoekend en giechelig. Nu waren dit wel heel bewuste mannen die al langere tijd dit pad bewandelen met hun partner. En dat geeft mij weer hoop en moed en blijdschap. Het masculine in de wereld overheerst nog steeds, maar deze mannen wilden niet overheersen. Er is een nieuwe beweging gaande. Ik zie dat de vrouwen steeds meer de zachtheid in durven te gaan, en deze verbinden met hun oerkracht, en ik heb nu gevoeld dat de mannen in deze beweging meegaan. We gaan samen. We mogen smelten. Lagen van onderdrukking, van slachtofferschap en van daderschap mogen van ons afsmelten. Het mannelijke en het vrouwelijke mag steeds zachter worden, zodat we samen kunnen versmelten, stromen, vervloeien ….. tot Een. Tot waar het allemaal begon en waar we allemaal al Zijn.

En ze leefden nog lang en gelukkig.