De zon komt op. Een nieuwe dag dient zich aan. Een dag die eindeloos lijkt te duren. De tijd wordt uitgerekt. Andere wetmatigheden nemen het over. Je ontdekt dat de vogels en bijen hun eigen vliegroutes hebben. Dat de mieren zich na zonsondergang weer terugtrekken. Je hoort hoe de naalden uit de sparren springen en ontdekt dat de bloemen zich elke dag weer sluiten. Je scharrelt wat rond bij je plek. Misschien heb je zelfs ontmoetingen met grotere dieren: een vos, een das, een hert, een wild zwijn. Ze komen je allemaal iets vertellen. Ze openen die werelden waar wij als kind vaak meer toegang toe hadden; Tot de leeftijd kwam dat ons hoofd zich er mee ging bemoeien en er iets van ging vinden. Je zult merken dat je hoofd steeds leger wordt. Dat de ruimte tussen je gedachten groter wordt. Dat je stiller wordt. Meer en meer aanlandt in het hier-en-nu. De eenvoud keert terug. Je ligt op je rug en kijkt naar de wolken. Je kauwt op een grasspriet. Hoe lang is het geleden dat je zo hebt liggen mijmeren? De figuren in de wolken gaan met je communiceren. Je laat de magie weer toe. En dan komt er ruimte voor je ziel. Eindelijk ga je haar weer horen. Dit is waarvoor je deze reis bent aangegaan en deze dagen moederziel alleen doorbrengt in de natuur. Ze heeft je zoveel te vertellen. Ze praat met je via de bomen, de dieren, de wolken, de zon en de maan, je dromen. Misschien ontvang je een visioen. Jouw ziel kent de diepste mysteriën van het leven. Ze geeft antwoorden op je levensvragen. Ze geeft weer richting aan je bestaan op het moment dat je de weg kwijt bent. Ze opent het veld van de ongekende mogelijkheden en verrast je telkens weer. Het enige wat je hoeft te doen is je er voor te openen. Je ziet hoe de zon langzaam ondergaat. Hoe de kleuren in de lucht veranderen. De dag is ten einde. Het wordt donker. De nacht treedt in, wat soms angst oproept. Er zijn zoveel oneigenlijke associaties met het donker, met de nacht, met het sterven. We blijven er liever bij weg. Je merkt hoe je door de dagen heen vertrouwd raakt met het donker. Hoe je je beschermd voelt door de bomen. Hoe je voelt dat er aan je wordt gedacht door je geliefden en hoe er over je wordt gewaakt vanuit het basiskamp. Meer en meer weet je je verbonden met jouw innerlijke natuur, met de natuur om je heen en met het grotere geheel. Je ervaart dat je er onderdeel van bent. Je volgt de baan van de maan en de sterrenstelsels, als bakens in de nacht. Je voelt de aarde onder je die jou onvoorwaardelijk draagt.